|
|
Met de zomer nog in onze rug treedt langzaam de herfst in. Hoewel de bladeren nog niet zo verkleuren, worden de avonden al wel vochtiger en kouder en is het sneller donker. De tijd breekt aan om te oogsten! Zo ook voor alle Norwikgangers.
Er hebben weer twee enerverende kampen plaatsgevonden; één op de Balkan en één in Noorwegen.
In deze nieuwsbrief zullen we jullie in een extra lange editie meenemen in de afgelopen zomer en de avonturen die hier beleefd zijn! Daarnaast kun je lezen over de Norwik Reünie die plaatsvond ter ere van het 10 jaar Norwik lustrum. En… we zoeken nieuwe stafleden. Dus lees snel verder!
|
|
|
|
Norwik nieuwsbrief sept 2023
|
 
|
|
|
|
Norwik zoekt stafleden!
|
Heb jij altijd al eens een avontuurlijke wandeltocht willen organiseren? Wil je leren routes maken, een voedselplan voorbereiden, de muziek leiden of andere taken op je nemen? We zijn dit jaar op zoek naar enthousiaste stafleden met draagkracht, wandelervaring en tijd om een memorabele reis te organiseren!
|
Elk jaar organiseert Norwik twee wandelkampen voor jongvolwassenen. Afgelopen jaar organiseerden we Norwik Noorwegen (leeftijd 16-26 jaar) en Norwik Balkan (leeftijd 18-30 jaar). Welke kampen we komende zomer organiseren en voor welke leeftijdsgroep, staat nog niet vast en wordt met de nieuw te vormen staven bepaald.
|
|
Om een Norwik kamp te organiseren kom je ongeveer maandelijks met je stafgroep bijeen om te vergaderen. Tussendoor ben je regelmatig een paar uur kwijt om je eigen taak in de voorbereiding uit te voeren. In het voorjaar, in aanloop naar het kamp, loopt de intensiteit aanzienlijk op en gaan we een paar keer als staf een (werk)weekend weg. Houd er rekening mee dat je in de zomer een maand weg bent voor het kamp.
|
|
|
|
|
Geïnteresseerd om staflid te worden? Meld je dan vóór 18 november aan door een brief van ongeveer één A4-tje te sturen met jouw motivatie aan info@norwik.nl. Zet 25 november van 10:00 uur tot 14:00 uur alvast in je agenda: dan is onze stafwervingsdag nabij station Driebergen-Zeist. We zullen een selectie maken uit de brieven en je wellicht uitnodigen voor deze kennismaking.
|
|
|
Norwik Balkan: terugblik
|
|
Na een lange adem aan voorbereidingen was het op 1 augustus zo ver: Norwik Balkan kon beginnen! De reis begon uitdagend warm met ongeveer 37 graden op 1 meter boven de zeespiegel. Met een groep van 36 deelnemers en stafleden stapte we vol goede energie op een boot die ons door een canyon ons wandelgebied invoer.
|
|
Als ik één woord zou moeten kiezen voor dit kamp zou dat het woord ‘voorspoedig’ zijn, ondanks dat we ontzettend veel hoogtemeters hebben getrotseerd (5.632m omhoog en 4.894m omlaag), de temperatuur varieerde tussen de -1 en 37 °C en we zowel verbrand als verregend zijn. Het voorspoedige zat hem in de fijne groep mensen die goed voorbereid en met veel energie door de dagen heen vloog, in de prachtige route die een mooie balans was tussen uitdaging en haalbaarheid en in het fijne team waarmee we dit kamp hebben voorbereid. Norwik is voor mij terug naar wat wij als mensen nou eigenlijk echt zijn: verbonden met onze omgeving, waarbij we zorg willen dragen voor onze omgeving omdat we zien hoe waardevol en belangrijk deze is. Soms moesten we hierin keuzes maken die lastig waren om het gebied niet te veel te belasten (zoals niet zwemmen in een meertje dat geen doorstroom had, om te voorkomen dat onze zon-gebrande lichamen het water zouden vervuilen). Maar voornamelijk bracht de natuur ons zoveel, zoals verse kruiden, koude beekjes, prachtige uitzichten, verfrissende regen en verse aardbeien.
|
We hebben prachtig uitzicht gehad na een uitdagende klautertocht de Maja Jezerces (2694m) op en onze wandeltocht bezegeld met een duik van een hoge duikplank het diepe meer in. Het was een prachtig en divers kamp op vele vlakken, met een hele mooie groep mensen waar veel mooie connecties zijn ontstaan. Een stukje van één van deze deelnemers geeft misschien nog wel een beter beeld dan mijn eigen woorden. Onderstaande is een ingezonden stukje van Ilmar van het Balkan kamp!
– Anne, staf van Norwik Balkan –
|
|
|
|
Bepakt en bezakt hupten we van de Albanese boot af, die zojuist bij een geïmproviseerde ‘kade’ de bosjes enig geweld had moeten toedoen om dicht genoeg bij de kant te kunnen dobberen. Op de Balkan doet men er niet zo moeilijk over. Deze aanmeerplek was het beginpunt van een prachtige, veelzijdige, dikwijls uitdagende maar ook vaak genoeg relaxte wandeltocht door de Dinarische Alpen. We begonnen gelijk met een klim in de brandende zon. Ik was gelukkig in vol ornaat, bestaande uit uv-werende kleding en een goede hoed, want die zon was enorm veel feller dan ik van mijn tochtjes in het hoge Noorden gewend was. Ondanks deze voorbereiding hebben de felle zon en de bijkomende hitte de eerste paar tochten behoorlijk pittig gemaakt. Toen ik eenmaal gewend was en we bovendien de hoogte (oftewel de koelte) in liepen, kon ik alleen maar zeggen dat ik ontzettend aan het genieten was. Oké, op het ene keertje koken in de regen na dan :) Door de goede sfeer in de groep en het leuke zingen elke dag kon ik alles aan!
|
|
Een van de hoogtepunten was voor mij wel de 1000m lange klim, waar we indrukwekkende rotswanden tegenkwamen en waar wijzelf en de bomen omgeven werden door mist en wolkjes, wat de natuur een sprookjesachtige sfeer gaf. Ook van de idyllische kampeerplekken boven de boomgrens, waar we prachtige uitzichten hadden, heb ik ontzettend genoten! Het was voor mij alweer de derde keer Norwik: het blijft een perfecte manier om weer even in de natuur en vooral met de natuur te leven. Ik sluit niet uit dat ik nog een vierde keer mee ga!
|
|
|
Norwik Noorwegen: een ruig hutjemutje avontuur
|
Het jonge Norwik kamp vertrok dit jaar naar het ruige Breheimen (Noors voor ‘huis van de gletsjers’) en ruig was het zeker. Dankzij het wandelgebied en dankzij storm Hans, waarvoor we twee dagen in een kleine onbemande hut hebben geschuild. Het zijn er natuurlijk te veel om op te noemen, maar hierbij een terugblik aan de hand van enkele geluksmomentjes:
|
- Jesse-Jelle beleeft een enorm geluksmoment als hij aan het begin van het kamp hoort dat de snackzak niet voor twee weken, maar voor drie dagen bedoeld is. Ja, we konden ons dus goed volvreten aan nootjes, rozijnen, bananenchips, chocola, koekjes en repen.
- Tijdens de avondsluiting na een van de eerste wandeldagen blijkt Kellan talent te hebben om het geluid van een steen die van grote hoogte in het water plonst na te doen. Die dag vermaakte een groep jongens zich onderweg met stenen gooien, waarbij één steen het beste geluid maakte. Dat vinden jongens leuk, blijkbaar.
- De ‘camping’ waar we na drie wandeldagen aankwamen én de eerste rustdag beleefden. Een super vlak grasveld, een poeltje om in te zwemmen, inclusief (stenen) glijbaan, met ook nog zonnig weer erbij. Wat wil een mens nog meer?
- Falafel bakken op de rustdag! Verschillende kookgroepjes kwamen trots hun welgevormde, bruin en krokant gebakken balletjes laten zien aan de staf. Volgend jaar maken we er een Heel-Holland-bakt-falafel-wedstrijd van.
- Urenlang over stenen klauteren langs het felblauwe Illvatnet meer. Misschien niet voor iedereen even leuk, vooral niet als de stenen aan het eind van de dag glad worden van een paar regenbuien…
- De grote Bella Ciao rave tijdens de lunch. We hadden net een sneeuwvlakte overgestoken en bevonden ons op grote hoogte midden tussen de rotsen, toen het DJ-trio Stijn, Ide en Joost los gingen met muziekplaatjes (a.k.a. ronde eetbakken) en rookmachines. Alle kampelingen dansten en zongen volop mee. Oftewel, had je bij moeten zijn. Op de bonte avond deden de DJ’s het nog eens dunnetjes over, maar nu mét vuurspuwen. Had je óók bij moeten zijn.
- Bosbessen! We daalden op wandeldag 5 af naar het bos en al snel bleek dat Isa de grootste bosbessenfan in ons midden was. Met blauwe lippen en tong van alle bessen kwam ze trots iedereen haar besjes vol gelukzalige zoetigheid uitdelen.
- Een lekker lange lunchpauze op wandeldag 6. Heerlijk als het mooi (lees: droog) weer is en de wandeldag niet te lang. Menig kampeling en staflid dommelde even weg in het gras, waarna we de route weer topfit vervolgden.
- De aankomst op het ‘strand’: hoog in de bergen, aan het lichtblauwe water en omgeven door gletsjers vonden we een stenen strand om ons kamp op te slaan. Vol goede moed zwommen we in het ijskoude water, niet wetende dat de tweede rustdag op deze plek wel heel guur zou worden…
|
|
- Toen we uiteindelijk, na heel wat hectiek en een nachtwandeling, bij onze noodschuilhut ‘Slæom’ aankwamen. ‘s Avonds lag iedereen al te slapen in de tent, toen we het bericht kregen dat storm Hans die nacht heel veel regenval zou veroorzaken, waardoor het water in de rivieren flink zou stijgen. Aangezien we nog een rivier moesten oversteken om bij de onbemande hut aan te komen, is iedereen uit bed getrommeld voor de enige echte Norwik nachtwandeling. Zowel de wandeling als de rivieroversteek was succesvol en toen we alle 35 compleet bij de hut waren, was ons grote gejoel en applaus niet meer te stoppen.
- Guurkool lunch: de lunch waarvan we dachten dat het matig lekker zou worden. De zuurkool was op en we moesten het doen met aardappelpuree en restjes groenten op de laatste wandeldag. Maar, dat bleek een fantastisch goede lunch te worden! Met dank aan Tycho’s kruidenkunsten.
- De bonte avond: één groot geluksfestijn natuurlijk. Jasper bleek ongelofelijk goed te kunnen jongleren met mandarijnen, Bodhi en Jesse-Jelle konden als geen ander dierengeluiden nadoen, er werden een heleboel liedjes gezongen en Joep en Kellan waren de gevierde presentatoren van de avond.
|
|
Deelnemers Norwik Noorwegen: “Ik denk er elke dag aan terug”
|
Wat vonden de deelnemers van Norwik Noorwegen van het kamp? Mooie momenten genoeg, maar hebben ze ook flink afgezien? En wat voor goede voornemens hebben ze opgedaan na Norwik, zoals elke dag havermout eten en je telefoon weinig gebruiken? We vroegen het aan Rienke, Joep en Bodhi.
|
“De aankomst op de locatie de eerste dag was heel mooi,” vertelt Joep. “Ik had in mijn hoofd dat we ergens op een veldje in het bos zouden starten, maar dit was direct op een berg in de wildernis. Heel cool! Tijdens het kamp hadden we vaak dit soort mooie plekken. Dan ging ik ‘s avonds als het licht mooi viel even een moment stil zitten om de omgeving tot me te nemen.”
|
|
Voor Bodhi was de bonte avond een mooi moment van het kamp. “Dat bracht een enorm saamhorigheidsgevoel met zich mee. Ik heb ervan genoten om met mensen iets af te spreken om iets op te voeren en dat voor te bereiden.”
|
Nog zo’n gevoel van saamhorigheid: de avondsluiting. “Die momenten van samenkomst ‘s ochtends en ‘s avonds scheppen een band,” zegt Joep. Rienke: “Ik herinner me nog heel goed de avondsluiting van de eerste dag. Jasper nodigde toen iedereen uit om helemaal zichzelf te zijn tijdens het kamp. Dat heeft mij echt geholpen. De eerste dagen vond ik dat nog wat moeilijk, maar later voelde ik me steeds meer mezelf en vertrouwd met de groep.”
|
Wanneer zaten de deelnemers er écht doorheen? Zowel Rienke als Joep vertellen dat ze het zwaar hadden toen ze om 12 uur ‘s nachts wakker werden gemaakt voor de Norwik nachtwandeling. Met de hele groep vertrokken we naar een hut om te schuilen voor storm Hans. Rienke: “Nadat ik slaapdronken alleen mijn thermokleding en slaapzak droog in had gepakt, hield mijn hoofdlamp er mee op. Gelukkig werd ik iedere stap door mijn persoonlijke bodyguards bij geschenen (Kalle en Bodhi: helden). Toen we eenmaal onderweg waren, heb ik erg genoten van de zingende optocht van lichtjes.”
|
Joep vertelt dat hij, toen hij midden in de nacht wakker werd en begreep dat hij weer moest gaan wandelen, zijn kussen pakte om daarin eens flink te vloeken en schreeuwen. “Het was koud, donker en het regende. We waren net droog en warm. Maar uiteindelijk was de nachtwandeling wel heel vet!”
|
Op het dagelijks leven van Bodhi heeft zijn Norwik avontuur niet bar veel invloed gehad. “Ik wil vooral géén havermout meer eten de komende maanden,” zegt hij. “Mijn vriendin probeert me over te halen om wel havermout te eten, maar voorlopig houd ik dat nog even af. Wel eet ik meer vegetarisch sinds Norwik, maar dat kan ook toeval zijn.”
|
Joeps nieuwe voornemen om zijn telefoon minder te gebruiken lukt al aardig goed. “Het was heerlijk om twee weken lang geen telefoon te hebben. Nu leg ik hem af en toe weg of ga ik naar buiten zonder telefoon. Jouw telefoontje met deze vragen miste ik net ook. Tijdens Norwik had ik echt bewondering voor sommige mensen, voor hoe open ze waren en hoe leuk ze contact maakten.”
|
|
“Af en toe even stil staan en gewoon genieten,” neemt Rienke mee van Norwik.
|
|
“Ik denk er elke dag aan terug. Die ongedwongen ervaring met één hechte groep vond ik heel mooi. Ik overweeg zeker om volgend jaar weer mee te gaan!”
|
|
|
Norwik Reünie
|
In het weekend van 16 en 17 september heeft de Norwik Reünie plaatsgevonden. Een samenkomst van (oud) stafleden die de afgelopen 10 jaar (!) de Norwik kampen succesvol hebben georganiseerd. De verschillende generaties (van de oude garde, tot de kleine kinderen / hopelijk de nieuwe generatie) hebben elkaar een weekend lang ontmoet op camping de Strosteeg in Odijk. Geheel in Norwik stijl zijn er spelletjes gespeeld, oude klassiekers gezongen, een wandeling gemaakt door het bos (wat ook blijkt te kunnen met kinderwagens en rolstoelen) en een heerlijke curry gegeten uit onze lievelings outdoor accessoire: het tupperware bakje. Er zijn natuurlijk prachtige herinneringen opgehaald bij het kampvuur en nieuwe plannen in de week gelegd.
Het was een prachtig weekend met een mooie groep mensen die zich allen ontzettend inzetten of in hebben gezet voor het Norwik dat jullie kennen. Waarvoor hartelijk dank!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
